Reisverslag: De eerste tocht met Ursa Major

Vrijdag 23 mei 2014
Jaren is er aangewerkt; het begon met een plan, toen sponsoring daarna een school die de boot zou bouwen en vervolgens is het nu zo ver! De boot is afgemaakt in Franeker bij scheepswerf Nieko en deze week in het water geladen. Na de laatste tests kunnen wij de boot vandaag mee naar huis nemen.

Weggebracht door Frits en familie van der Veen (wiens nieuwe lelievlet wij ook mee zullen nemen) kwam de bemanning (Tom, Donovan, Marijke en ik) aan bij de nieuwe boot. Na het bewonderen en het volladen van het schip konden de trossen los! De tocht begon.

Volgens de weersvoorspelling komt de wind morgen eerst uit oost en later uit zuid, maximaal toenemend tot windkracht 4 in het begin van de middag. Dit betekent dat we de wind schuin van voren hebben op het IJsselmeer indien de wind uit zuid komt, met deze voorspelling besloten we dan ook niet over het wad te gaan en niet de lange weg naar Stavoren te doen. Bij Makkum zullen wij de voersteek beginnen. En dus zetten we koers naar Arum om dan via Bolsward in Makkum te komen. De eerste brug die we tegen kwam bij Franeker moest al open, gelukkig draaide hij om kwart voor 9 nog anders was de reis al na enkele honderden meters klaar voor vandaag.

Na brug zetten we koers naar Arum, daar begon de schemer al snel waarna wij besloten om na Arum een locatie te zoeken voor onze tent. In de schemer vonden we een wandelpad: goed geschikt voor ondergrond van onze tent want verder waren er alleen nog maar weilanden met allerlei soorten begroeiing.

Zaterdag 24 mei 2014
Vijf voor acht gooiden wij de trossen los om de vaartocht te vervolgen. Via een aantal kleine maar leuke plaatsjes en via Bolsward waren wij rond 10 uur in Makkum. Al snel kwamen we daar een brug tegen die volgens de waterkaart 1,5 meter hoog moet zijn. Echter dit was hij niet! Met gang kon de Ursa Major er op 1 cm onderdoor, maar dit was zo krap voor ons en ook voor de lelievlet (Breekschuimer) achter ons dat we de snelheid er uit haalden. Met als gevolg dat de punt iets omhoog kwam en tegen het laatste spant van de brug aan kwam, de vlet paste er wél precies onderdoor. En zo is de eerste deuk in de boeg gemaakt…. Sorry!

Direct voor de sluis in Makkum lag een brug, tijdens het varen zei ik ‘dit gaat niet passen’, ‘laten we maar gaan kijken’, aldus Tom. Zo gezegd, zo gedaan, langzaam voeren wij naar de brug: het paste niet. Achter ons vingen wij de vlet op en toen moesten we weer keren. Bij dit keren was er een miscommunicatie tussen Tom en mij met als gevolg dat ik gas gaf terwijl Tom juist bedoelde dat het sowieso niet moest. Gevolg: de sleeplijn draaide de schroef in. Gelukkig was Donovan zo moedig om het water in te gaan en de lijn weer los te knopen.

Daarna tocht de burg onderdoor en de sluis in, om half 11 voerden wij het IJsselmeer op. Aangezien de sluizen van Medemblik tot 6 uur draaien en wij die zeker wilden halen besloten we om zonder tussenstop de tocht naar de overkant te beginnen. Het bleek behoorlijk ruig water te zijn:

Op deze video (http://youtu.be/p_mmZqGkToA) zie je in bewegende beelden hoe het er aan toe ging, en dat ruim 4 uur lang!

2,5 uur lang ging de tocht prima, veel water en wind maar dat konden we hebben. Met vol gas haalden we zelfs tegen de wind en golven in nog ruim 8 km/u gemiddeld, top bootje! Echter opeens begon de motor te haperen, eerst alleen bij het schuin gaan, later continu om vervolgens uit te vallen. En nu? Anker uit gooien en kijken naar de oorzaak. Het eerste wat Tom dacht is dat de brandstoftank leeg kon zijn, dus hij met tank en al naar het voordek. Echter door het schommelen op het voordek gleed hij van boord. Gelukkig was hij snel weer bij de boot! Het reddingsvest duurde wat lang voordat deze opblies, aldus Tom. Tom geholpen om aan boord te komen, toch erg lastig bij de boot met een nat pak!

Ondertussen had Donovan vanaf de lelievlet bij de tank gekeken, er zat nog voldoende brandstof in. De motor kregen we gelukkig weer aan de praat en de tocht kon verder. Ik nam het roer van Tom over, hij moest verplicht van mij droge kleren van mij aan treken. Gelukkig heb ik wél extra kleren meegenomen. Ondertussen verkrampte ik, ik was behoorlijk misselijk geworden, maar moest eerst de boot verder varen. Vlak nadat Tom het roer overnam van mij heb ik het IJsselmeer van extra voedsel voorzien. Dat luchtte enorm op!

Nadat de motor nog een paar was uitgevallen haalden wij de kist van de motor af. Dit hielp aangezien de motor nu wel bleef draaien. Wellicht een kapotte sensor doordat de kist maar net over de motor geplaatst kan worden? Tegen half 4 kwam Medemblik goed in het zicht en om half 5 konden wij aanleggen bij de eerste sluis.

Na de sluis was het eindelijk tijd voor de lunch, de sluizen bij Kolhorn haalden we toch niet meer vandaag aangezien die tot 6 uur draaien en wij om half 6 door de sluizen waren bij Medemblik. De lunch bestond uit een broodje hamburger, wat waren wij er aan toe! Daarna de tocht doorgezet om via Middenmeer naar Kolhorn te varen.

Ondertussen heeft Mirjam nasi gemaakt, bij Kolhorn konden we dit nuttigen. Mirjam bedankt! Bij Kolhorn was er een ontvangstcomité: Annette, Erik, Mirjam, Marijke (die was even met Mirjam meegeweest om bij te komen) en Fam. Van der Veen (Cobia, Gert en Irene). Op zich erg gezellig en leuk, alleen had ik nog beste honger en was ik ontzettend moe.

Aangezien we pas de volgende ochtend verder konden besloten wij om de boten nacht klaar te maken en thuis even lekker bij te slapen. Wat was ik er aan toe!

Zondag 25 mei 2014
Om 9 uur was ik door Annette weer naar Kolhorn gebracht, fris en fruitig om het laatste gedeelte van de tocht af te maken.

Na een tussenstop bij Waarland (ze hadden daar ijsjes!) kwamen we aan bij Oudkarspel. En daar wachtte ons de brug die te laag gaat zijn voor de Ursa Major. Vanaf Waarland voer Mirjam al mee en bij Oudkarspel kwam de fam. Van der Veen ook aan boord. Dankzij alle mensen die aan boord waren konden we precies onder de brug door. We moeten wat definitief maken om te zorgen dat we er altijd onder door kunnen.

Daarna door onze eigen ringvaart om rond 1 uur het meer van Dirkshorn op te varen! We zijn thuis!

Iedereen ontzettend bedankt voor de inzet, zowel aan boord als aan de kant als op afstand. Met z’n allen zijn we een ervaring én een boot rijker! Hopelijk kunnen we er nog meer dan 20 jaar plezier aan beleven bij onze scoutinggroep. Top prestatie!

Mark van Breugel